35 İzmir Haberleri En son ve en güncel son dakika İzmir Haberleri
Aydın’ın Karacasu ilçesinde çömlek ustası Ahmet Altınçöp, babasından kalma 50 metrekarelik iş yerinde ilerleyen yaşına rağmen mesleğini sürdürüyor.
Cuma Mahallesi’nde yaşayan 2 çocuk babası 71 yaşındaki Ahmet Altınçöp, yarım asrını verdiği mesleğine olan tutkusuyla dikkati çekiyor.
Çocuk yaşlarda babasına ait atölyede çalışmaya başlayan Altınçöp, babasının vefatının ardından aynı iş yerinde mesleğini sürdürdü.
Yaklaşık bir asırdır ayakta duran atölyedeki çömlek makinesinin sesini susturmayan yaşlı adam, hayat verdiği kilden sürahi, bardak, kül tablası ve tabak gibi hediyelik eşyalar yapıyor.
Altınçöp, makinede şekil verdiği eşyaları kuruması için tek pencereli dükkanından sızan güneş ışığının altına bırakıyor.
Kendi deyimiyle “çamura aşık olan” Altınçöp, Kovid-19 salgınına rağmen her gün atölyesine gelip kile şekil vermeye devam ediyor.
İlerleyen yaşına rağmen tek başına çalışan Altınçöp, yetiştirecek bir çırağının olmamasının üzüntüsünü yaşıyor.
Ahmet Altınçöp, AA muhabirine, günde 8 saatini harcadığı işini Allah ömür verdikçe sürdüreceğini söyledi.
Altınçöp, bir işin sevmeden uzun süre yapılamacağını ifade ederek, “İşimi sevmesem 50 senedir yapıyor olmam, 71 yaşında hangi emekli çalışıyor. Bu ocağa girmedim mi kendimi huzursuz hissediyorum. Yılın 365 günü girmem lazım. Bir gün çamuru ellemediğinde ertesi gün çalışmak zor gelir. Başka çıkar yolu yok bu işin.” dedi.
Zaman içerisinde müşteri ağının genişlediğini aktaran Altınçöp, yaşının ilerlemesinden dolayı siparişlere yetişmekte güçlük çektiğini, günde 50 hediyelik eşya ancak ürettiğini söyledi.
– “Önce bir insan dürüst olacak”
Çömlekçiliğin güç kuvvet isteyen bir iş olduğuna dikkati çeken Altınçöp, bu meslekte “tamam oldum” denmesi için bir kişinin en az 5 yıl çalışması gerektiğini dile getirdi.
Çömlekçilikte eski ustaların yetişmediğinden yakınan Altınçöp sözlerini şöyle tamaladı:
“Bizim zamanımızda burada ustalar vardı ki yani herkes elinden geldiği kadar yardımcı olurdu. Şimdi öyle bir zaman yok, yani eline çamuru alan usta sayılıyor. Usta kimmiş çırak kimmiş, kimsenin kıymeti yok. Herkes bildiğinden şaşmıyor. İnsan benliğini unuttu mu her şey oluyor. Bundan 25 sene 50 sene önceki ustalar olmuş olsaydı şu andaki çömlek ustalarının çoğunu elerdi.” Kaynak (AA)
